Wzięci do niewoli żołnierze sowieccy nierzadko od razu deklarowali swoją chęć pomocy w walce z bolszewikami. Hitlerowcy byli kompletnie zaskoczeni. I to do tego stopnia, że nie mieli pojęcia, co począć z masą ludzi, która dobrowolnie oddała się do ich niewoli. Chaos potęgowany był brakiem konkretnych rozkazów. Kolejni polscy żołnierze, którzy trafili do obozu zostali wzięci do niewoli na terenie Podlasia. Ostatnimi z przybyłych byli obrońcy Modlina i Warszawy. Po wybuchu wojny między III Rzeszą a Związkiem Radzieckim, w stalagu zaczęto umieszczań również jeńców rosyjskich. iż do niewoli tra iali głównie żołnierze z frontu, którzy nieko niecznie stanowią . próbę reprezentatywną dla populacji żołnierzy niemieckich. Kryteria wyboru . Zostali wzięci do 5.1K views, 8 likes, 1 loves, 6 comments, 29 shares, Facebook Watch Videos from Grzegorz Prigan: ️ UPDATE ️ Obrońcy Wyspy Węży żyją. Zostali wzięci do niewoli przez rosyjskich żołnierzy ️ ️ Nie towej był powrót do ZSRR obywateli radzieckich, którzy w latach II wojny światowej z różnych przyczyn opuścili terytorium tego państwa (zostali wzięci do niewoli, wywiezieni na przymusowe roboty do Niemiec, emigrowali czy też uciekli) i osiedlili się w krajach Europy Zachodniej i Środkowej. Była to już Lista zawiera niepełny spis obywateli polskich, ktуrzy zostali w roku 1939 lub 1940 aresztowani bądź wzięci do niewoli. Z uwagi na to, że dalszy los tych osуb pozostaje niewiadomy, można przypuszczać, że część z nich została zamordowana na mocy decyzji Biura Politycznego WKP(b) z dnia 5 marca 1940 r. i figuruje na nieodnalezionej dotychczas tzw. białoruskiej liście katyńskiej. Widoczna nowa wyrzutnia pocisków termobarycznychTOS-2. BitChute is a peer-to-peer content sharing platform. Creators are allowed to post content they produce to the platform, so long as they comply with our policies. The content posted to the platform is not reflective or representative of the views of Bit Chute Limited, its staff or owners Czy w tej definicji mieszczą się ukraińscy żołnierze wzięci do niewoli przez rebeliantów? A co z tymi więzionymi przez Rosjan na ich terytorium? Gdyby ich to obejmowało, oznaczałoby to Żołnierze egipscy wzięci do niewoli przez RSF na terenie bazy lotniczej na północy Sudanu. Egipcjanie nie uczestniczą w toczących się walkach. 15 Apr 2023 14:40:09 Ministerstwo obrony Ukrainy podaje też, że do niewoli wzięto już pierwszych rosyjskich żołnierzy. Zamieszczono ich zdjęcia. Według strony ukraińskiej, są to dwaj żołnierze z 423. jampolskiego pułku strzelców zmotoryzowanych, wzięci do niewoli przez żołnierzy z 93. Brygady Zmechanizowanej. UrnEL. Kategoria: Druga wojna światowa Data publikacji: Byli rozstrzeliwani, wysadzani w powietrze, paleni żywcem w stodołach. O kim mowa? O polskich żołnierzach wziętych do niewoli we wrześniu 1939 roku. Chroniły ich konwencje haskie, ale Niemcy nic sobie z tego nie robili, dopuszczając się najgorszych zbrodni. Na naszych łamach opisywaliśmy już największe zbrodnie na ludności cywilnej jakie popełnili Niemcy w czasie kampanii wrześniowej. Teraz pora przyjrzeć się bliżej ohydnym czynom, których ofiarą padły tysiące żołnierzy Wojska Polskiego. Aż trudno pojąć ogromną skalę okrucieństwa, jaką wykazywał się we wrześniu 1939 roku Wehrmacht wobec polskich żołnierzy. Zdaniem Jochena Böhlera, autora książki „Najazd 1939. Niemcy przeciw Polsce” wynikała ona z faktu, że naszych dziadków: bynajmniej nie postrzegano jako równych przeciwników. Niemieckim oddziałom wydawało się, że do Słowian i Żydów należy odnosić się z największą ostrożnością, co wynikało z rzekomo najniższych cech charakteru tych grup etnicznych, przede wszystkim zaś z przypisywanej im skłonności do podstępu. Podhalańczycy spaleni żywcem Na efekty takiego myślenia nie trzeba było długo czekać. Niemiecki historyk podaje długą listę zbrodni dokonanych przez najeźdźców. I tak na przykład 10 września 1939 roku na dziedzińcu kościoła w Piasecznie zamordowano strzałem w głowę połowę z 30 pojmanych polskich żołnierzy. Dziesięć dni później w Majdanie Wielkim, w akcie odwetu za śmierć jednego żołnierza Wehrmachtu, Niemcy rozstrzelali ponad 40 naszych wojskowych. Z kolei 18 września w Śladowie na Mazowszu najeźdźcy rozstrzelali z broni maszynowej 150 – wziętych do niewoli w czasie bitwy nad Bzurą – żołnierzy armii „Poznań” i „Pomorze”. Zamordowano wtedy także 150 cywilów. We wrześniu 1939 r. Niemcy zamordowali tysiące wziętych do niewoli żołnierzy Wojska Polskiego (źródło: domena publiczna). Zachowały się również świadectwa o paleniu żywcem w stodołach i innych budynkach całych grup jeńców. Do takiego zdarzenia doszło między innymi w Uryczu niedaleko Drohobycza, gdzie niezidentyfikowany po dziś dzień oddział Wehrmachtu pod koniec września 1939 roku zamordował w ten sposób około 100 żołnierzy 4. Pułku Strzelców Podhalańskich. Przykład podobnej i nie mniej potwornej zbrodni przytoczył Jerzy Ślaski. Opisał on krwawy odwet, jaki wzięli niemieccy pancerniacy z dywizji „Kempf” na obrońcach twierdzy Modlin. W pracy „Polska Walcząca” czytamy: Natychmiast po złożeniu broni przez Polaków [Niemcy] zaczęli ich bestialsko mordować. Uśmiercano ich w bunkrach, na polach i w okopach, a rannych dobijano. Grupę jeńców ujętych w rejonie cmentarza żydowskiego w Zakroczymiu oblano benzyną i spalono. Masakra ta trwała kilka godzin. Zginęło w niej około 600 żołnierzy polskich. Zobacz również:Zapomniane zbrodnie hitlerowców. Ile Niemcy są nam winni za dziesięć tysięcy polskich wsi, które spacyfikowali, spalili, obrabowali?„Ojcze, ja chcę żyć!”. Szokująca relacja człowieka, który przetrwał niemiecką egzekucjęZa co można było stracić życie pod niemiecką okupacją? Stój, bo strzelam. Zbrodnie w Topolnie, Serocku i Zambrowie Przywoływany już wcześniej Jochen Böhler w książce „Zbrodnie Wehrmachtu w Polsce” trafnie zauważa, że nawet tymczasowe ulokowanie w punktach zbornych i obozach nie chroniło polskich jeńców przed przemocą. Wszystko za sprawą wartowników, którzy byli niezwykle skorzy do otwierania ognia, nawet z najbardziej błahego powodu. Tak właśnie stało się 3 września w Topolnie nad Wisłą, gdzie Niemcy ostrzelali z broni maszynowej i pojazdów opancerzonych rzekomo uciekających Polaków. Straty wśród jeńców były znaczne, zginęło ich około 80. W niedalekim Serocku żołnierze 604. Lekkiego Batalionu Budowy Dróg w nocy z 4 na 5 września zastrzelili dalszych 84 polskich żołnierzy. Nawet w obozie jenieckim polscy żołnierze nie mogli czuć się bezpiecznie (źródło: domena publiczna). Kolejna masakra rozegrała się 11 września w Zambrowie. Na placu tamtejszych koszar zostało zgromadzonych około 4 tysięcy wziętych do niewoli żołnierzy 18. Dywizji Piechoty, którym zapowiedziano, że zostaną zastrzeleni jeżeli wstaną z miejsc. W nocy z niewyjaśnionych przyczyn na plac ze śpiącymi żołnierzami wpadł tabun koni taborowych. W wyniku powstałej paniki Niemcy otworzyli ogień z karabinów maszynowych oraz broni ręcznej do usiłujących uniknąć stratowania Polaków. Masakra trwała przez dziesięć minut i zakończył się dopiero z chwilą, gdy ranni zostali również żołnierze Wehrmachtu. Tym z Polaków, którzy przeżyli, ponownie zabroniono się ruszać. Ranni i umierający nie otrzymali żadnej pomocy. O skali mordu przekonano się dopiero rankiem następnego dnia, kiedy okazało się, że około 100 polskich jeńców zostało rannych, a drugie tyle zginęło. Oficjalny niemiecki komunikat mówił zaś o około 100 zabitych podczas próby ucieczki. Szczucin. Odwet „honorowego” Wehrmachtu Następnej zbrodni Niemcy dokonali już nazajutrz, to jest 12 września, w punkcie zbiorczym dla rannych jeńców, urządzonym w szkole we wsi Szczucin koło Dąbrowy Tarnowskiej. Pretekstem było zastrzelenie przez porucznika Bronisława Romanieca z 5. Pułku Strzelców Podhalańskich przesłuchującego go sierżanta Galli. Ponownie karą za śmierć jednego Niemca miała być eksterminacja dziesiątek Polaków. Prezydent Ignacy Mościcki przechodzi przed frontem 5. Pułku Strzelców Podhalańskich. To w tej jednostce służył porucznik Bronisław Romaniec (źródło: domena publiczna). W odwecie stacjonujący w Szczucinie żołnierze Wehrmachtu wrzucili do wnętrza budynku granaty i otworzyli ogień do znajdujących się tam Polaków. Ci, którzy próbowali wydostać się z płonącej szkoły zostali ostrzelani. W wyniku masakry zginęło w przybliżeniu 40 polskich żołnierzy i około 30 cywilnych uchodźców. Na tym jednak nie koniec, bowiem Niemcy zastrzelili również 25 Żydów sprowadzonych do pogrzebania zwłok pomordowanych. Na uwagę zasługuje fakt, że ochotnicy uczestniczący w tłumieniu „buntu” zostali ponoć nagrodzeni Krzyżem Żelaznym. Przynajmniej tak twierdził po wojnie jeden z niemieckich uczestników tamtych wydarzeń. Jak podkreśla Jochen Böhler, zbrodnie: których ofiarą padli wzięci do niewoli polscy żołnierze wiele od siebie różni […]. Mimo to widać, że u ich postaw legł podobny mechanizm. Niemieccy oficerowie i żołnierze […] mieli niewielkie opory przed stosowaniem przemocy. Zdaniem Jochena Böhlera tak duża skala zbrodni na polskich jeńcach była spowodowana tym, że „Niemieccy oficerowie i żołnierze […] mieli niewielkie opory przed stosowaniem przemocy” (źródło: domena publiczna). Zatrważająca skala zjawiska Wymienione powyżej przypadki w żadnym razie nie da się uznać za pojedyncze, odosobnione ekscesy. Zeznania świadków zebrane przez Główną Komisję Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce dowodzą, że było to powszechne zjawisko, które we wrześniu 1939 roku występowało na wszystkich obszarach okupacyjnych Wehrmachtu. Niestety, zapewne już nigdy nie poznamy dokładnej liczby polskich żołnierzy, którzy zostali zamordowani przez Niemców. Bez cienia wątpliwości można przyjąć, że były ich tysiące. Przytłaczająca większość sprawców tych zbrodni uniknęła odpowiedzialności, nigdy nie trafiając przed oblicze sądu. Do swojej nazistowskiej ojczyzny wracali jako bohaterowie. I sami też za takich się uważali. Źródła: Jochen Böhler, Najazd 1939. Niemcy przeciw Polsce, Znak Horyzont 2015. Jochen Böhler, Zbrodnie Wehrmachtu w Polsce. Wrzesień 1939. Wojna totalna, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak 2009. Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik oficerski 1939, Księgarnia Akademicka 2006. Jerzy Ślaski, Polska walcząca, Instytut Wydawniczy PAX 1990. Zobacz również Hasła do definicji: żołnierze wzięci do niewoliHasłoOkreślenie hasłaJEŃCYżołnierze wzięci do niewolijeńcywzięci do niewoli Krzyżówka zagadka literowa polegająca na wpisywaniu odgadywanych haseł w rubryki krzyżujące się ze sobą Krzyżówki mogą różnić się od siebie wielkością, stopniem trudności, wiekiem odbiorcy. Wyszukiwarka odpowiedzi do krzyżówek, podając hasło lub/i określenie. Więcej na stronie pomocy dla krzyżówkowicza Do realizacji planu podboju świata potrzebna jest wyjątkowa armia. Dlatego naziści podawali swoim żołnierzom narkotyki, które zamieniały ich w maszyny do zabijaniaNiemcy w hitlerowskiej propagandzie przedstawiani byli jako istoty o wyjątkowych cechach. Jednak aby podbić świat, potrzebowali nadludzkiej wytrwałości, odporności na ból i strach. Właśnie dlatego naziści podawali swoim żołnierzom amfetaminę, która miała poprawić ich sprawność zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym. Zażycie tego środka daje człowiekowi uczucie euforii, naładowania że odurzona osoba może intensywnie działać nawet przez kilka, kilkanaście godzin. Do armii niemieckiej w trakcie wojny wcielano coraz młodsze roczniki poborowych. Nastoletni chłopcy, którzy z przerażeniem myśleli o potyczkach na polu bitwy, po przyjęciu narkotyku nagle stawali się żądnymi walki szaleńcami. Amfetaminę po raz pierwszy uzyskał rumuński chemik Lazar Edeleanu, pracujący na jednym z niemieckich uniwersytetów. W okresie międzywojennym trafiła ona do aptek. Pod koniec lat trzydziestych, kiedy władze Trzeciej Rzeszy szykowały się do nadchodzącej wojny, środek przyciągnął uwagę przedstawicieli armii. Naziści, zgodnie z taktyką Blitzkrieg, mieli przeprowadzać na kolejne państwa błyskawiczny, zmasowany atak. Nie było miejsca ani czasu na choćby chwilę wahania. Żołnierze musieli wykazywać się wręcz nieludzką odwagą, brawurą oraz wytrzymałością na wielogodzinny wysiłek. W 1937 r. firma chemiczna TEMMLER-Werke Fritz Hauschild uzyskała wyjątkowo wydajną odmianę tego związku. Trafiła ona do aptek w postaci tabletek. Nadano jej nazwę pervitin. Wysocy oficerowie Wermachtu stwierdzili, że preparat może być wykorzystany przez nazistowską armię. Przeprowadzono szereg testów. Okazało się, że produkt po zażyciu podnosi na wiele godzin gotowość do działania, zwiększa brawurę, likwiduje zmęczenie oraz ból. Wojskowi byli zachwyceniZdecydowali się na złożenie ogromnych zamówień. W sumie przez cały okres wojny Wehrmacht i Luftwaffe kupiły ponad 200 mln tabletek specyfiku. Sami żołnierze określali go mianem "Panzerschokolade" - "pancerna czekolada". Siłę jej działania porównywali do kilku litrów kawy. Niemców o ponadludzkich możliwościach obawiali się ich przeciwnicy. Brytyjska prasa pisała o cudownej tabletce, która czyni nazistowską armię niepokonaną. A efekty znakomiteWszystko ma jednak swoją cenę. W przypadku brania narkotyków jest ona ogromna. Pervitin uzależniał w ekspresowym tempie. Żołnierze, którym go zabrakło, cierpieli na halucynacje, oblewały ich zimne poty, wielu popadało w stan apatii, przeradzającej się z czasem w ciężką depresję. Część młodych ludzi wziętych do wojska umierała na choroby serca, inni w szale strzelali sobie w głowę. Wszystko to wywołało kontrowersje wokół dalszego stosowania pervitinu. Swoje wątpliwości zgłaszał między innymi Leonardo Conti, lekarz i minister zdrowia w Trzeciej Rzeszy. Jednak jego głos został szybko zagłuszony przez oficerów, którzy potrzebowali kolejnych sukcesów, zwłaszcza w okresie, kiedy wojenne wypadki zaczęły się toczyć nie po myśli Berlina. Przedstawiciel rządu z czasem wymógł jedynie zmniejszenie dawek narkotyku, jakie przysługiwały jednemu żołnierzowi. Najcięższe walki w trakcie II wojny światowej toczyły się na froncie wschodnim. Okazało się, że taktyka wojny błyskawicznej nie sprawdza się na rozległych terenach Związku Sowieckiego. Problemem Niemców były również ostre zimy, do których nie byli dostatecznie przygotowani. Żołnierze Armii Czerwonej, pamiętający zbrodnie popełniane przez nazistów na zajmowanych obszarach, byli dla Niemców niezwykle brutalni. Obawa przed żądnymi zemsty siłami Stalina w połączeniu z kolejnymi porażkami powodowały spadek morale walczących na wschodzie wojsk Hitlera . To właśnie tu trafiała największa ilość tabletek pervitinu. Jeden z niemieckich lekarzy opisywał w listach sytuację, kiedy to kilkuset żołnierzy Wermachtu zostało otoczonych przez tysiące czerwonoarmistów. Ich beznadziejne położenie dodatkowo pogarszały warunki klimatyczne. Panował trzydziestostopniowy mróz. Doktor podjął decyzję o podaniu amfetaminy. Efekt był piorunujący. Apatyczni, załamani Niemcy nagle wpadli w szał bojowy. Środek obniżył ich krytyczność, przestali myśleć o strachu przed śmiercią, nie odczuwali już zmęczenia ani głodu. Narkotyk uczynił z nich prawdziwe maszyny do zabijania. Amfetamina była podawana nie tylko żołnierzom, lecz również funkcjonariuszom Gestapo. Członkowie tajnej policji mieli tłumić wszelkie przejawy oporu wobec hitlerowskiej władzy, zarówno na obszarach okupowanych, jak i w samych Niemczech. Słynęli oni z wyjątkowej brutalności. Po części był to efekt narkotykowego odurzenia. Nazistom potrzebni byli ludzie bezwzględni. Pervitin obniżał ich krytyczność, pobudzał, przez co stawali się jeszcze bardziej skłonni do agresji. Trzecia Rzesza nie poprzestawała jednak na amfetaminie. Prowadzono prace nad nowym środkiem, który miał nakręcać żołnierzy do walki. Tym razem był on tworzony na bazie kokainy. Narkotyk testowano na więźniach niemieckich obozów koncentracyjnych. Prace zostały przerwane wojenną klęską nazistowskiej armii. Z badań historyków wynika, że po narkotyki sięgał również sam Adolf Hitler. Jego lekarz Theodor Morell miał mu podawać środki odurzające każdego dnia. Być może to właśnie one stały za niespotykaną energią dyktatora, który długimi przemówieniami potrafił porywać miliony Niemców. Michał KołodyńskiPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera